Dedemsvaart – Sluis 6 - terug naar de stoomtram

Topografische kaart Sluis 6. Rechts van de T- aansluiting
de halte van de stoomtram. Het spoor buigt hier af naar rechts
richting Lutten.
Tegenover de T-aansluiting stond de boerderij.

Mijn jeugdjaren doorgebracht in Dedemsvaart. Op een boerderij aan Sluis 6. Sluis 6 was een van de vele sluizen in kanaal Dedemsvaart met als doel het peil in deze waterweg op peil te houden. Schepen bleven vaak bij een sluis liggen voor het doen van inkopen. Als gevolg daarvan ontstonden in de loop van tijd nabij een sluis kleine buurtschappen met woningen en winkels. 

Omgeving Sluis 6 omstreeks 1920.
Tegenover de brug de voormalige boerderij met winkel.
Op de achtergrond een tram met wagons.
Het kanaal met brug is jaren later verlegd.

Het waren meestal woningen met winkels.

Onze boerderij aan sluis 6 is gebouwd omstreeks 1885 en voorzien van een winkel. In deze winkel werden de boerderijproducten als melk, kaas en eieren verkocht, ook eigengebakken brood. Na de oorlog werd het aan huis verkopen van verse melk verboden. De melk moest naar een zuivelfabriek worden afgevoerd. De voormalige winkel werd als kamer bij de boerderij getrokken. 

Een beeld van de stoomtram met passagiers en vrachtwagons

Voor verbinding met de buitenwereld kon je gebruik maken van de stoomtram van de  Eerste Drentsche Stoomtramweg-Maatschappij (EDS). De halte, meer was het niet, lag schuin tegenover de boerderij en dat was makkelijk als wij naar de familie in Lutten op bezoek gingen. We werden, klein als we waren, door moeders naar de halte gebracht, centjes in de hand en met de boodschap ‘in Lutten bij de watertoren uitstappen’. Met hulp van de conducteur kwamen we altijd op de bestemming in Lutten. Maar, dan waren we er nog niet. De familie woonde aan de andere zijde van het kanaal, voorbij de aardappelmeelfabriek “De Baanbreker”. 

Op de achtergrond de aardappelmeelfabriek "De Baanbreker"
Nog verder op de achtergrond de woning van de familie.
Het spoor naar rechts over de brug liep richting Hardenberg.

En dat was best wel een stukje wandelen. De brug over, na een paar honderd meter linksaf een zandpad achter de fabriek, tussen de bezinkingsvelden van het afvalwater door, en daarna een stuk langs het kanaal. Ook dat ging altijd goed. De terugweg moest je zelf doen, de familie had geen tijd om je op de trein te zetten, ‘je weet de weg’. Je was toen een jaar of zes. Op een sukkeldrafje ging de tram terug naar Sluis 6. De maximum snelheid van de tram lag zo’n beetje rond de 30 km per uur. Bij de halte Sluis 6 lag een opstelspoor voor vrachtwagons. In mijn herennering stonden hier altijd een aantal wagons. De tramverbinding is in 1947 opgebroken. 

Deze foto is van 1950. Links boven de voormalige boerderij.
 Rechts is in het gras de contour van de voormalige trambaan
zichtbaar.

  

Onlangs is door mij dit deel van de route bereden, met de auto. Niets herinnert nog aan deze verbinding. Onze boerderij gesloopt, de sluis verdwenen, het kanaal voor een deel gedicht, de aardappelmeelfabriek afgebroken, de familie in Lutten vertrokken naar Canada, het huis gesloopt. Wat nog herinnert aan de uitjes met de stoomtram is de watertoren in Lutten met nu een halteplaats voor de busverbinding. Ik heb een paar foto’s bijgevoegd van zoals het vroeger was.