ThuisinNederland

De route vandaag leidt ons door  het dorp Koekange.  Door het Koekangerveld, even doortrappen over een klinkerweg, vervolgens rechtsaf het fietspad De Wolden volgend door het Oldenhaverveld. Aan het begin van het pad ligt in de bosrand op haar knieën een mevrouw foto’s te maken.  Daar moeten we meer van weten.     Wij ook op de knieen  foto’s makend van een groep paddestoelen. En het moment een praatje te maken met een kenner als het gaat over paddestoelen. We volgen het fietspad en zien haar een eind verder opnieuw voorovergebogen bij een paddestoel. De rode met witte stippen. Op deze manier krijgen we een aardige collectie paddestoelfoto’s bij elkaar, waarna we haar uit het oog verliezen. Geen ramp, het fietspad volgend ontmoeten we een echtpaar. Die ons  wijzen  op een bijzonder exemplaar. Zodra blijkt dat ook wij foto’s maken krijgen we hun fotocollectie op haar mobiel te zien met de nodige toelichting waar ze de foto’s gemaakt he...

Na een kop soep in de “De Herberg van Rune” fietsen we naar het Nationaal Park Dwingelderveld.  Met recht een natuurgebied. Een afwisselend pakket van heidevelden (de heidebloei was bijna op zijn eind), meertjes en bossen. Maar, de veelbesproken schaapskudde liet zich niet zien. In het bezoekerscentrum testen we  onze kennis over het natuurgebied, en gaan de deur uit met een paar schapenwollen pantoffels en een pak Dwingeldervelder koeken van de echte bakker in Ruinen. Een baken in het Dwingelderveld is de Dwingeloo Radiotelescoop. De informatieborden aan de voet van de telescoop geeft een overzicht van de geschiedenis en het huidige gebruik. In gebruik van 1956 tot 1998. Daarna rust en als gevolg daarvan roest. Maar, enthousiaste radioamateurs zagen kans de telescoop een tweede leven te geven door deze op te knappen en te gebruiken. Vanaf 2009 is de radiotelescoop een rijksmonument. Met recht een monument als je, omhoog kijkend, de unieke constructie op je laat inwerke...

Van onze camping naar het dorp Ruinen is het een kilometer of 10. Een deel van de route voert ons door bosgebied. Jammer genoeg ontbreekt langs een groot deel van de route een vrijliggend fietspad. Opletten dus. In het bos naast de weg is met rode piketpalen een route uitgezet. Waarschijnlijk de eerste aanzet voor  de aanleg van een vrijliggend fietspad, echter van verdere activiteiten is geen sprake. Het eerste opvallende gebouw in Ruinen is de Mariakerk. De deuren van de kerk zijn gesloten. Gelukkig is op het terrein naast en achter de kerk op informatiezuilen zoveel informatie beschikbaar dat je een goed beeld krijgt van de geschiedenis van het gebouw.  In het kort komt deze informatie op het volgende neer: de kerk is rond 1140 gebouwd en was gewijd aan de heilige maagd Maria en was onderdeel van het oudste klooster van Drenthe, de Benedictijner Abdij van Ruinen. In 1325 is het klooster verplaatst naar De Wijk op het landgoed Dickninge. De kerk werd daarna parochie...

Op het metalen plaatje de namen van de noabers Tegenover de plaggenhut staat, aan de andere kant van de weg, een grote zwerfkei. Een “noaberkei”. Op een metalen plaatje geëtst de namen van de noabers. (Iedere noaber heeft in het noaberschap een zogenaamde noaberplicht. Dit houdt in dat hij de andere noabers desgewenst met raad en daad bij staat.)  De oorsprong van de kei ligt op 100 km ten noordwesten van Stockholm. Daar uitgegraven en naar hier gebracht op een dieplader. Als je goed naar de kei kijkt en je hebt de vorm van de provincie Drenthe in gedachten dan zie je een grote gelijkenis. De kei hoort hier dan ook beslist thuis. Ca 100 meter verder de witte villa van Tea Time, een ‘english tearoom’. Beslist de moeite waard hier even binnen te stappen voor een theemomentje met alles wat daar bij hoort. Heerlijk. En in de tuin kun je genieten van kunstuitingen. Een goede afsluiting van de fietstocht door en rond Echten.

Algemeen is bekend dat Drenthe over een groot netwerk aan fietspaden beschikt. Ben je op een camping nabij het dorp Echten, dan heb je de beschikking over een scala aan fietsvoorzieningen. En ben je daarbij ook in bezit van een kaart met fietsknooppunten, dan ligt een deel van Drenthe voor je open. Vanaf de camping naar Echten. Nu is Echten niet bepaald een plaats van enige omvang, maar naast de bosrijke omgeving kun je ook genieten van de historie en van wat ermee samenhangt. In het ‘centrum’ staat een plaggenhut. Plaggenhutten trof je aan in veenontginningsgebieden. Ze waren het onderkomen van veenarbeiders. Goed beschouwd waren deze veenarbeiders de ‘slaven’ van de veenbazen. Eind 1800, begin 1900 kwam op de onverdeelde heidegronden de plaggenhut op grote schaal in gebruik als woning voor de armen. De woonkamer, bedstede en een kachel De leefomstandigheden waren erbarmelijk. De bouwwijze was zodanig dat de leefruimte bijzonder slecht te verwarmen was, het was er vochti...

de Lingsforterbeek Op de terugweg van Arcen naar Heel parkeren we de auto ter hoogte van de Wymarse Watermolen, staande op de Lingsforterbeek. In het verleden behoorde de molen bij de bezittingen van het kasteel Arcen. De huidige molen werd gesticht in 1677. In de 2 e wereldoorlog werd de molen zwaar beschadigd. Gelukkig nam de Stichting Het Limburgs Landschap in 1978 het eigendom over en werden plannen gemaakt tot het herstel van de molen. In 1990 is de molen gerestaureerd.   In de molen bevindt zich de graanbranderij “De IJsvogel”. Op het achter de molen gelegen terras nemen we een kop thee met appelgebak. We krijgen uitleg over de ontstaansgeschiedenis van de branderij, waarna we meegenomen worden naar binnen voor een rondleiding in de molen en heel veel te weten komen over de branderij. In de winkel van de molen kun je terecht voor bijzondere dranken. Er is één maar verbonden aan de rondleiding, je moet goed ter been zijn. De trap naar de verdieping is redelijk ste...

In stralend weer rijden we naar de kasteeltuinen in Arcen. een begroeting bij de ingang van de tuin We zijn niet de enige, maar echt druk is het niet. Alle tijd voor een wandeling langs en door de tuinen van   het 32 hectare groot park vol kleuren en geuren. We lopen niemand in de weg en worden ook niet gestoord in onze zoektocht naar planten. In onze tuin staan best wel een aantal planten, maar hier is het assortiment in variëteiten groot. We zijn wel in het naseizoen wat betreft de rozentuinen. Dit onderdeel valt een beetje tegen. Het   “Groene Huis”, de Casa Verde, is een kas van ruim 3200 vierkante meter vol tropische planten als bananenbomen, paradijsvogelbloemen, palmen en bijzondere varens. De uitbundige plantengroei in de kas is dan ook zeker aan te raden. Ook even kijken naar de bijzondere constructie van deze kas. De meest markante boom in de kas is de eeuwenoude Vijg. Ook in de kas planten uit de droge gebieden van de wereld, als hoge yucca’s, cordelines, c...

Ruim een kilometer buiten het centrum van Grathem staat het kasteel “Groot Buggenum”. Het kasteel kent een lange geschiedenis maar ik beperk mij tot de laatste bewoner, prof. Dr. Ing. H. Hentrich, wonende in Düsseldorf.   Prof. Hentrich begon eind 1971 met volledig herstel van het kasteel. In 1976 was de restauratie grotendeels voltooid en werd het kasteel en de tuinen voor de eerste keer voor bezichtiging opengesteld. In april 1980 werd het volledig gerestaureerde kasteel Groot Bruggenum, inclusief het waardevolle achttiende eeuwse interieur, door de eigenaar prof. Dr. Ing. H. Hentrich voor het symbolische bedrag van één gulden verkocht aan de provincie Limburg. Omdat de provincie er een publieke bestemming wenste te geven is in 1998 met instemming van de professor een nieuwe stichting in het leven geroepen die het kasteel beheert en exploiteert. Het kasteel staat open voor iedereen. In de expositieruimte wordt de geschiedenis van het kasteel in beeld gebracht. Wij zijn ...

Vanaf de camping Heelderpeel is het met de fiets naar het centrum van Grathem een korte maar leuke tocht. De akkers zijn leeg of de laatste oogst wordt van het land gehaald. Rechts van ons de Uffelse Beek. Hier en daar een romantisch momentje. De molen achter het rad In het centrum van Grathem de Grathemerwatermolen. Al in de 13e eeuw bevond zich in Grathem de banmolen van het stift van Thorn. De molen is in 1915 verbouwd tot turbinemolen. Het huidige waterrad werd in 1995 naar oud voorbeeld teruggeplaatst. De turbinemolen wordt nog af en toe gebruikt voor het malen van granen. We waren mooi op tijd daar. Tijdens het maken van de foto draait het rad nog Tijdens het nemen van de foto's zag je het rad steeds langzamer draaien. De molenaar sloot inmiddels de deuren naar de watertoevoer van het rad.   Aan de verkleuring van de oever kon je zien dat de waterstand in de Uffelse Beek beneden het normale peil stond. Waarschijnlijk wordt het rad af en toe in werking gezet om het ...

Fietsend van Heel in Limburg  naar de Beegderheide kom je langs een oorlogsmonument aan de Lange Vlieter (een meer ontstaan als gevolg van grindwinning in dit deel van Limburg).  Dit monument herinnert aan een vliegtuigcrash op de grens van Beegden en Heel op 14 februari 1943. Vijf Canadezen en een Engelsman vonden daarbij de dood. Op het monument zijn de namen vermeld van de bemanning van het vliegtuig. 5  jonge mannen (de jongste 20 jaren oud) die hun leven gaven voor onze vrijheid en wijze van leven.

De route over de Beegderheide brengt ons in de hoofdstraat van Horn.  In een voortuin het “station Horn”. Hoewel Horn ook in het verleden niet aangesloten was aan het spoorwegennet, wordt met  de inrichting van dit station het tegendeel benadrukt. Op een stuk spoor staat de locomotor 203 met een personenrijtuig. Het station is ingericht met alle noodzakelijke voorzieningen om het station bruikbaar te houden.   Maar, gelet op de lengte van dit stukje spoor geef ik de locomotor weinig kans meer van Horn te zien. De maker van het emplacement had een uitbreiding in gedachten, maar het gemeentebestuur zag dit niet zitten. Een compliment voor de ontwerper en inrichting van dit station is hier zeker op zijn plaats. Voor degene die een bezoek aan Horn brengt, sta even stil bij het station en bewonder het.

De fietsknooppuntroute vanaf de camping in Heel naar Horn gaat voor een deel over de Beegderheide. De Beegderheide is een prachtig natuurgebied met een oneindige variatie aan natuur. Gelukkig voor de natuur en en voor ons als toeristische fietsers is het op de route ongekend rustig. Je kunt ongestoord luisteren en genieten van vogelgeluiden. Halverwege  de fietsroute door dit natuurgebied staat een oorlogsmonument in de vorm van een geschutskoepel van een Sherman tank. Van 1902 tot 1999 was de Beegderheide in gebruik als militair oefenterrein. Gedurende tientallen jaren hebben twee Amerikaanse Sherman tanks dienst gedaan als oefenobject. In 1986 zijn de tanks verwijderd. Daarbij is een commandoluik van een geschutskoepel achter gebleven. Door de Stichting Werkgroep Heemkunde Beegden is deze koepel schoongemaakt en, als blijvende herinnering aan het militair oefenterrein, geplaatst langs het fietspad. Op de zitbank tegenover het beeld genieten we van de rust om ons hee...

Met als beginpunt het centrum is het ruim een kilometer wandelen richting Hoogeveen naar het monument ter herinnering aan de boerenopstand in 1963 onder leiding van Hendrik Koekoek. Op last van het Landbouwschap werden begin maart drie boerengezinnen  uit hun boerderijen gezet omdat ze principieel weigerden de heffingen voor dat schap te betalen. Het Landbouwschap was, voor zover ik dit van thuis heb meegekregen, een sterk bureaucratische organisatie met een regentesk bestuur en een onwrikbaar geloof in eigen gelijk. Het vervolg was dat uit heel Nederland duizenden  "Vrije Boeren" , aanhangers van Koekoek, naar Hollandscheveld trokken om de ontruiming te voorkomen. De overheid, niet in staat om constructief overleg te voeren, oogkleppen voor en gaan, bracht een enorme overmacht van gehelmde en gewapende politie op de been die de demonstrerende boeren weg hield van de plaatsen waar de deurwaarder.  De overheid, niet in staat om constructief overleg te voeren, oogk...